Sejarah keusahawanan Islam bermula semenjak Nabi
Muhammad di usia muda lagi. Ketika itu, Baginda bekerja sebagai pengembala
kambing. Setelah dewasa baginda menjadi saudagar dan dilantik oleh Saidatina Siti
Khadijah selaku rakan konsinya. Sewaktu itu
umur Baginda berusia lingkungan 24 tahun. Kepercayaan Siti Khadijah kepada Nabi
Muhammad s.a.w. terbukti setelah mendapati Nabi s.a.w. mempunyai pengalaman di
dalam bidang perniagaan sejak berumur 12 tahun lagi.
Sewaktu datuk Nabi s.a.w., Abdul Mutalib meninggal
dunia, Baginda dipelihara pula oleh bapa saudaranya, Abu Talib (bapa kepada
Saidina Ali). Abu Talib ialah seorang tokoh korporat dan ahli perniagaan yang
terkenal di Semenanjung Tanah Arab. Beliau telah melatih Nabi s.a.w. di dalam
bidang perniagaan,
membawa ke Syria,
Iraq
dan lain-lain negara di Timur Tengah.
Kepandaian dan kehebatan Nabi s.a.w. dalam hal-hal yang berkaitan dengan perniagaan dan perdagangan telah menyebabkan beberapa orang bapa saudaranya yang terdiri daripada tokoh-tokoh korporat jahiliah seperti Abu Lahab, Abu Sufian dan beberapa orang lagi ahli lembaga pengarah syarikat milik keluarga Bani Hashim telah bermesyuarat dan memutuskan menawarkan modal kepada Nabi s.a.w.
Kepandaian dan kehebatan Nabi s.a.w. dalam hal-hal yang berkaitan dengan perniagaan dan perdagangan telah menyebabkan beberapa orang bapa saudaranya yang terdiri daripada tokoh-tokoh korporat jahiliah seperti Abu Lahab, Abu Sufian dan beberapa orang lagi ahli lembaga pengarah syarikat milik keluarga Bani Hashim telah bermesyuarat dan memutuskan menawarkan modal kepada Nabi s.a.w.
Apabila tawaran itu dikemukakan, Baginda menolaknya,
kerana tawaran itu mempunyai motif eksploitasi terhadap Baginda dan
mensyaratkan Nabi s.a.w. mengakui berhala Latta dan Uzza sebagai tuhan.
Penolakan itu dilakukan kerana Nabi s.a.w. tidak mahu diperalatkan oleh para
korporat feudalis untuk keuntungan peribadi mereka.
Berbeza dengan Siti Khadijah
yang telah memberi kebebasan kepada Baginda menguruskan perniagaan tanpa
syarat. Nabi s.a.w. menerima tawaran itu kerana sifatnya selaku seorang yang
jujur dan mempunyai tanggungjawab kemanusiaan. Lantaran kejujuran Baginda
dengan dasar kemanusiaan itulah akhirnya Baginda terkenal bukan sahaja di Mekah
dan semenanjung tanah Arab, bahkan di peringkat antarabangsa selaku tokoh
korporat 'al-Amin' (yang dipercayai).
Justeru itulah nama, keturunan
dan peribadi Baginda terkenal sehingga mendapat gelaran dan bintang selaku 'al-Amin'
iaitu orang berwatak aman dan menyenangkan semua pihak. Setelah dilantik
sebagai Rasul, lalu menjadi mudahlah masyarakat dunia menerimanya dan mengakui
kebenaran yang dibawa. Demikianlah antara hikmah sebagai Rasul dan pemimpin.
Oleh itu jelas bagi penulis
bagaimana pemasaran secara Islam iaitu ‘al-Amin’ ataupun kebolehpercayaan telah
menjadikan Rasulullah terkenal dan berjaya sebagai ikon usahawan Muslim dunia
sehingga hari ini. Sesungguhnya matlamat perniagaan di dalam Islam ialah mencari al-falah dan juga barakah melalui peranan usahawan Muslim sebagai khalifah sebenar menurut kaca mata Islam.
